NBD|Biblion

Een indrukwekkend gedocumenteerd, als historische roman gepresenteerd maar toch meer bij de non-fictie horend relaas over het privéleven van een vorst (1916-1944) in Midden-Java. Deze vorst, wiens naam van Soeparto veranderde in Mangkoenegoro de Zevende, toen hij op zijn veertigste jaar officieel tot vorst werd benoemd, liet, volgens de verantwoording van de auteur achter In het boek, veel brieven, dagboeken en ander archiefmateriaal na. De schrijfster trouwde met een kleinzoon van deze vorst en werkte jaren aan het onderzoeken van het nagelaten archief. Achter in het boek legt zij zorgvuldig verantwoording af van haar onderzoekingen en die zou je bijna eerbiedwaardig' kunnen noemen -alleen al het lezen en bestuderen van al dat materiaal. Er is een lan kaartje bij en een korte samenvatting van de geschiedenis van de Javaanse vorstendommen, die bleven bestaan tot het moment dat Indonesië een republiek werd. De vorsten zijn nu enkel nog titulair vorst. Het boek leest In grote lijnen prettig, ook voor degenen die niet zo direct geïnteresseerd zijn in het onderwerp. Sommige gedeelten zijn sterk politiek gericht, maar het geheel biedt een boeiend kijkje achter de schermen. Kleine druk.

(T. van Oorschot-Sparfa)